بر اساس ارجاعات مختلف تنسلی اولین محقق در حوزه زیست شناسی به حساب می‌آید که در دهه ۱۹۳۰ و زمانیکه زیست‌شناسان عموماً با رویکردی محیط محور از تمرکز بر خودِ ارگانیزم‌های زنده غافل بودند به واژه اکوسیستم پرداخته و آن را به عنوان “سیستم تعاملی بین موجودات زنده و محیطی که آن‌ها در آن زندگی می‌نمایند” تعریف نموده است (Tansley, 1935). در نظر وی ارگانیزم‌ها به عنوان مهمترین اجزاء این سیستم به حساب آمده و البته اجزاء غیرارگانیک را نیز شامل می‌گردد که بدون آن‌ها سیستم معنی نخواهد داشت. علاوه بر اجزاء، نوعی تبادل و تعامل همیشگی بین آن‌ها (بین ارگانیزم‌ها و بین ارگانیزم‌ها و فاکتورهای غیرارگانیک) برقرار است (Auerswald, 2015). پس از تنسلی، محققان بسیاری در حوزه زیست شناسی و سایر حوزه‌های مرتبط به تعریف این مقوله پرداخته‌اند که برخی از آن‌ها در جدول ذیل قابل ملاحظه است.

آنچه بر اساس این تعاریف و معنای لغوی زیست بوم قابل جمع‌بندی است بر این موضوع تاکید دارد که اکوسیستم به محیط، شرایط، عوامل حاضر در محلی خاص (محدود یا گسترده) و همچنین تعاملات بین آن‌ها اشاره دارد. البته اکوسیستم دارای انواع گوناگون با اندازه‌های مختلف بوده که از مجموعه سیستم‌های چندگانه جهان شروع و تا سطح یک اتم می‎تواند جزء گردد. کاربرد این مقوله از زمینه زیست‌شناسی و بوم‌شناسی به حوزه‌های اصلی دیگری نظیر اقتصاد، کسب‌و‏کار، کارآفرینی و نوآوری تعمیم یافته و همچنان بواسطه مزایای تحلیلی-کارکردی خود، در حوزه‌ها و بخش‌های خاص‌تر و جزء‌تر دیگر نیز گسترش داشته است. از جمله مهمترین اکوسیستم‌ها با زمینه انسانی می‌توان به اکوسیستم صنعتی، اکوسیستم کسب‌وکار، اکوسیستم کارآفرینی، اکوسیستم نوآوری و … اشاره نمود.