از انتهای دهه ۱۹۸۰ به بعد توسعه اقتصادی دانش بنیان، جهانی‏‌سازی و رقابت بین‌المللی منجر به افزایش اهمیت نوآوری در اقتصادهای محلی گردیده و به تبع آن اهمیت کارآفرینی و به خصوص کارآفرینی فناورانه به عنوان یکی از مهمترین فاکتورهای توسعه منطقه‎ای نیز افزایش یافت. کارآفرینی فناورانه که مبتنی بر پیاده‌‏سازی نوآوری‏‌های فناورانه در بازار است می‏‌تواند آثار متعددی در سطح بنگاه، بخش و ملی داشته باشد. در سطح ملی محققان گوناگونی بر نقش این مقوله در رشد اقتصادی بواسطه انتشار و بهره‏‌برداری از فناوری‏‌های جدید تاکید نموده‎اند که آثار دیگری نظیر خلق شغل، توسعه اجتماعی، بهبود بهره‌‏وری و رقابت‌پذیری بالاتر کشورها را نیز به همراه دارد (Aderemi et al., 2008; Burke et al., 1998; Joseph A. Schumpeter, 1936; Siyanbola et al., 2011; S. A. Zahra & Hayton, 2007). در سطح خرد و بنگاه نیز به تعدد از نقش کارآفرینی فناورانه در افزایش توانمندی‏‌های فناورانه، بهبود منحنی یادگیری، تسهیل فرآیند انتقال فناوری به بازار و موفقیت و پیشرفت بنگاه‏‌ها صحبت شده است (Baark, 1994; Prodan, 2007; S. Zahra & Covin, 1993). در همین ارتباط لی (۲۰۱۰) در جهت تبیین صحیح نقش کارآفرینی فناورانه، اثر آن‌را هم در خلق ثروت و کاهش فقر بیان داشته و هم اثر مهمتری مبنی بر توانمندسازی و افزایش فرصت‎ها در جامعه را برای آن معرفی می‏‌نماید. وی با این توضیح که فناوری خود معطوف به توانمندی است (به معنی فرآهم کنندۀ ابزارهایی برای شکل‎دهی مطلوب به محیط)، کارآفرینی فناورانه را موتور ایجاد تنوع دانسته که بواسطه آن توزیع و انتشارِ پایدار فناوری‏‌ها در کشورها برقرار شده و در نتیجه ظرفیت مناسبی نیز برای تولید و صادرات محصولات نوآورانه فرآهم می‌‏آید. به طور کل وی بر این موضوع تاکید می‏‌دارد که کشورهای ضعیف در منابع طبیعی که اقتصاد خود را بر پایه کارآفرینی فناورانه پایه‏‌گذاری نموده‎اند با رشد بلند‏مدت و کیفیت زندگی بالایی مواجه شده‌‏اند (S. Lee, 2010).

 با عنایت به برخی از ارجاعات از جمله لوتز (۲۰۰۶) می‏‌توان همایش کارآفرینی فنی در دانشگاه پوردو آمریکا که در اکتبر سال ۱۹۷۰ برگزار گردیده را به عنوان یکی از اولین پایه‏‌های طرح مباحث و مطالعات آکادمیک و علمی در حوزه کارآفرینی فنآورانه به حساب آورد. در این همایش شیپرو گزارشی از مطالعه جامع خود در خصوص فرآیند شکل‏‌گیری حدود ۲۵۰ شرکت فنی در شهرهای آمریکا در سال ۱۹۶۸ را ارائه نمود که در آن سه گروه عوامل اصلی شامل فرد کارآفرین، شرایط اجتماعی و اقتصادی محیطی (محیط نزدیک) و شرایط اقتصادی و اجتماعی ملی را معرفی نمود؛ وی با اتخاذ دیدگاهی کلان فرآیند شکل‏‌گیری بنگاه‌‏های فنی و رشد کمی آن‏‌ها در شهرهای ایالات متحده را به تفصیل تبیین نموده و به طور کل سه فاز توسعه‏‌ای برای بروز این شرکت‌‏ها در شهرها برشمرده است: ۱. ایجاد شرکت‏‌های فنی به طور شانسی، ۲. شکل‏‌گیری متناوب و با تعداد محدود شرکت‏‌های فنی و ۳. رشد فزاینده ایجاد شرکت‏‌های فنی.
همچنین یکی دیگر از مقوله‏‌های مهم پرداخته شده در این همایش توسط سازبوئر طرح گردید که معطوف به دو مقوله ۱. پروفایل کارآفرینان فنی (فناور) و ۲. ویژگی‏‌های فرآیند شکل‎‌گیری شرکت‌‏های فنی در شهر آستین ایالت تگزاس، بوده است. وی در نتایج تحقیقات خود در حوزه ویژگی‎‌های خاص کارآفرینان فنی به مواردی نظیر جوانی، تجربه‎های وسیع در شرکت‏‌های مختلف، سطح تحصیلات بالا، همکاری با متخصصان دیگر در فرآیند ایجاد شرکت و کم اهمیت شماردن ریسک در این فرآیند اشاره نموده و همچنین در حوزه شرایط پیرامونِ شکل‏‌گیری شرکت‏‌ها، به مواردی نظیر تعدد و انبوهی شرکت‏‌ها، منابع مالی، مشتریان اولیه، الگوهای مرجع و سایر عوامل مرتبط پرداخته است (Cooper & Komives, 1972). 

از آن زمان به بعد محققان مختلف به مفهوم و حوزه کارآفرینی فناورانه به تعدد پرداخته‌‏اند؛ در جدول زیر می‌‏توان تمرکز گرایشات مختلف به این مقوله را به طور خلاصه مشاهده نمود.

تمرکز واژه کارآفرینی فنآورانه؛ (Nacu & Avasilcăi, 2014)

بر اساس روندِ تمرکز مفهومی که به طور تکاملی در قالب جدول فوق بدان اشاره گردید، می‎توان اینگونه نتیجه‏‌گیری نمود که هرچه عمر حوزه کارآفرینی فناورانه بیشتر شده نوع رویکرد و سطح پیچیدگی آن نیز جامع‌تر گردیده است؛ این موضوع خود اهمیت و ضرورت اتخاذ دیدگاه جامع و همه جانبه به آن را منتج نموده که دیدگاه اکوسیستمی بواسطه نوع رویکرد آن، در همین راستا قرار دارد.  

لازم به توجه است که علیرغم فقر پژوهش‎های عمیق و چند وجهی در حوزه کارآفرینی فناورانه، تعاریف نسبتاً متعددی از آن تا کنون ارائه گردیده که در جدول زیر تلاش شده اهم این تعاریف جمع‌آوری و ارائه گردد.

 اهم تعاریف کارآفرینی فناورانه